کفش کوهنوردی مردانه نقاط تعادل طبیعی را روی پای شما ایجاد می کند. آنها پشتیبانی و دقت لازم را برای ایستادن بر روی پایه های مختلف در اندازه ها فراهم می کنند.
این امر به ویژه در مواردی که کوچک هستند و استفاده از آنها دشوار است بسیار مهم است. این ترکیب لاستیک چسبنده و فرم مناسب چیزی است که کفش‌های کوهنوردی را به تجهیزاتی تقریباً ضروری در زرادخانه کوهنوردان مدرن تبدیل می‌کند.
به همین دلیل، مهم است که بفهمیم هر یک از این نقاط تعادل کجا هستند و چه زمانی استفاده از آنها مناسب است. در قسمت جلویی کفش، جایی که کوهنوردان 99 درصد از زمان خود را در آن می گذرانند، سه نقطه تعادل وجود دارد: لبه داخلی، لبه بیرونی، و “انگشت پا”.
در حالی که نام این نقاط به طرز فریبنده ای ساده است، اما همیشه به طور شهودی برای یک کوهنورد جدید که در آن قرار دارند مشخص نیست.
هالوس والگوس که بیشتر با نام Bunions شناخته می شود یکی از رایج ترین مشکلاتی است که کوهنوردان با پاهای خود دارند. این زمانی اتفاق می‌افتد که انگشت اول شروع به زاویه دادن به سمت داخل، به سمت انگشت دوم می‌کند.
در مطالعه ای که بر روی ورزشکارانی که 5 سال یا بیشتر را صرف کوهنوردی کرده بودند، انجام شد، محققان دریافتند که 53 درصد از کوهنوردان در هر دو و 20 درصد آن را در یک پا دارند (پیترز 2001). هنگامی که شما این را با 4.5٪ موارد استاندارد در بزرگسالان 17 تا 44 ساله مقایسه می کنید، این یک تفاوت بسیار تکان دهنده است.
اگرچه این بسیار وحشتناک به نظر می رسد، اما مهم است که به خاطر داشته باشید که علت اصلی ایجاد بونیون کفش های تنگ نیست، بلکه اغلب ناشی از ساختارهای معیوب پا و مفاصل شل است که می تواند از طریق کفش های بسیار کوچک بدتر شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.