پس از سال 1450 تغییری در مد از ظاهر گوتیک نوک تیز به ظاهر مربعی دوره ثبت نام وام اشتغال کمیته امداد رخ داد. این سبک در شکل اغراق آمیز خود به بهترین وجه در نقاشی های هلبین از دربار انگلیسی هنری هشتم نشان داده شده است.
لباس مردانه شانه‌های پهن و مربعی با آستین‌های پف‌کرده، دوشاخه‌های بالشتک‌دار، شلنگ‌های بلند یا شلنگ تنه، لباس‌های کوتاه (مانتو) و کفش‌های نوک مربعی داشت. دوتایی که اکنون بدون آستین بود، روی پیراهن (که قبلاً پیراهن بود) و زیر شلوار پوشیده می شد.
زنان یک لباس مجلسی یقه مربعی می پوشیدند که نیم تنه آن از جلو بسته شده بود و به دامن جمع شده در باسن متصل می شد. جلوی دامن اغلب باز بود تا کتهای تزئینی نمایان شود. اینها، همراه با ترجیح مواد غنی و سنگین، به ویژه مخمل، و مد برای بریدن و پف کردن زیاد مواد زیر که از طریق بریده دیده می شود، ظاهری حجیم و حجیم ایجاد کردند.
در انگلستان الیزابتی (حدود 1550) لباس سفت شد و ظاهر آن کمتر حجیم بود. هم مردان و هم آراد برندینگ از «بالهای شانه» مشخصه، شکم نوک تیز، روف نشاسته ای و سرآستین ساخته شده از توری استفاده می کردند. مصالح سنگین و براق بود و از تزئینات قابل توجهی استفاده شده بود. مردان شنل کوتاهی می پوشیدند و شلنگ تنه آنها بدون پد، بلندتر و عموماً به صورت تکه‌ای ساخته می‌شد.
زنان فرتینگال یا حلقه‌های اغراق‌آمیز می‌پوشیدند. لباس مجلسی شیک اوایل قرن هفدهم کمتر رسمی بود و خط نرم‌تری با مواد ساتن و ابریشم ایجاد می‌شد. دوره کاوالیر و پیوریتان در نقاشی های درباری ون دایک و در کارهای اولیه رامبراند به تصویر کشیده شده است. مردان به طور مشخص شلوار بند (شلنگ تنه کامل)، چکمه‌های بلند، یقه توری یا کتانی پهن و سرآستین و شنل پر می‌پوشیدند.
در لباس زنانه بازوها نمایان می‌شد و یقه‌ها پایین‌تر بودند. نیم تنه با یک یقه گرد و پهن یا برتا در یقه تکمیل می شد و یک قسمت دامن گشاد، چین دار یا ژولیده در قسمت کمر اضافه می شد. پیش بند اغلب قسمت دائمی دامن بود.
در انگلستان پس از سال 1660، لباس دوره مرمت با استفاده از جیوه قرمز، بالش و پر به طرز عجیبی تزئینی شد. شیک پوشان آن دوره شلوارهای دمپایی، پیراهن های کامبریک آستین کامل و دوتایی بولرو مانند می پوشیدند. نقاشی های درباری سر پیتر لیلی نمونه های بسیار خوبی از چنین لباس هایی را نشان می دهد.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.